نرخ ماندگاری بالای دارندگان اجازه کار در صنایع مختلف پس از دریافت اقامت دائم
گزارش جدیدی از اداره آمار کانادا (Statistics Canada) نشان می‌دهد که نرخ ماندگاری کارگران خارجی موقت (TFWs) که اقامت دائم (PR) دریافت کرده‌اند، در صنایع مختلف تفاوت‌های چشمگیری دارد. این گزارش به بررسی درصد افرادی می‌پردازد که پس از دریافت اقامت دائم همچنان در همان صنعتی که به عنوان دارنده اجازه کار فعالیت داشتند، باقی مانده‌اند.
صنایعی با بالاترین نرخ ماندگاری
بر اساس این گزارش، برخی صنایع توانسته‌اند نرخ ماندگاری بیشتری برای کارگران خارجی موقت که اقامت دائم دریافت کرده‌اند، ثبت کنند. جدول زیر نرخ ماندگاری این افراد را در یک سال و پنج سال پس از دریافت اقامت دائم نشان می‌دهد:
صنعت نرخ ماندگاری یک سال پس از دریافت اقامت دائم نرخ ماندگاری پنج سال پس از دریافت اقامت دائم
بهداشت و خدمات اجتماعی ۸۱.۴٪ ۶۴.۹٪
خدمات عمومی (برق و آب و…) ۸۰.۳٪ ۵۸٪
مالی و بیمه ۷۷.۱٪ ۵۵.۲٪
مدیریت عمومی ۷۲٪ ۵۱.۲٪
حمل‌ونقل و انبارداری ۷۰.۴٪ ۴۹٪
تولید (صنعتی) ۷۴٪ ۴۸.۹٪
ساخت‌وساز ۷۰٪ ۴۷.۳٪
نکات کلیدی:
بهداشت و خدمات اجتماعی بالاترین نرخ ماندگاری را دارد، به طوری که بیش از ۸۱ درصد از افراد یک سال پس از دریافت اقامت دائم در این صنعت باقی مانده‌اند و این رقم تا پنج سال به ۶۴.۹ درصد کاهش یافته است.
خدمات عمومی (Utilities) و مالی و بیمه نیز نرخ ماندگاری بالایی دارند که بیش از ۷۷ درصد در یک سال اول است.
صنایعی با پایین‌ترین نرخ ماندگاری
برخی صنایع نرخ ماندگاری بسیار پایین‌تری دارند. این به معنای آن است که کارگران پس از دریافت اقامت دائم، به احتمال زیاد این صنایع را ترک می‌کنند. جدول زیر این صنایع را نشان می‌دهد:
صنعت نرخ ماندگاری یک سال پس از دریافت اقامت دائم نرخ ماندگاری پنج سال پس از دریافت اقامت دائم
مدیریت شرکت‌ها و بنگاه‌ها ۳۶.۷٪ ۸.۷٪
املاک، اجاره و لیزینگ ۴۶.۲٪ ۱۹.۴٪
سایر خدمات ۴۵.۵٪ ۲۰٪
خدمات پشتیبانی، مدیریت پسماند و خدمات پاکسازی ۵۴.۳٪ ۲۱٪
کشاورزی، جنگلداری، ماهی‌گیری و شکار ۵۲.۸٪ ۲۴.۱٪
نکات کلیدی:
مدیریت شرکت‌ها و بنگاه‌ها پایین‌ترین نرخ ماندگاری را دارد، به طوری که تنها ۸.۷ درصد از افراد پس از پنج سال در این صنعت باقی می‌مانند.
صنایعی مانند املاک و خدمات پشتیبانی نیز نرخ ماندگاری پایینی دارند.
نرخ کلی ماندگاری
نرخ ماندگاری یک ساله در تمام صنایع: به طور میانگین، ۶۸.۴ درصد از کارگران خارجی موقت یک سال پس از دریافت اقامت دائم در همان صنعتی که کار می‌کردند باقی ماندند.
نرخ ماندگاری پنج ساله در تمام صنایع: این عدد طی پنج سال به ۴۳ درصد کاهش یافت.
تأثیر نوع برنامه اجازه کار بر نرخ ماندگاری
نرخ ماندگاری بر اساس نوع برنامه اجازه کار نیز تفاوت‌های قابل‌توجهی دارد:
برنامه نرخ ماندگاری پنج ساله
برنامه کارگران موقت با مهارت بالا ۵۳.۴٪
انتقال درون‌شرکتی (Intra-Company Transferees) ۵۱.۴٪
برنامه مراقبان خانگی (Live-In Caregiver) ۲۸.۶٪
نکات کلیدی:
کارگران با مهارت بالا و افرادی که از طریق انتقال درون‌شرکتی وارد بازار کار کانادا شده‌اند، بالاترین نرخ ماندگاری را دارند.
شرکت‌کنندگان در برنامه مراقبان خانگی پایین‌ترین نرخ ماندگاری را دارند، به طوری که کمتر از ۳۰ درصد از آن‌ها پس از پنج سال در همان صنعت کار می‌کنند.
چرا نرخ ماندگاری مهم است؟
نرخ ماندگاری از چند جهت اهمیت دارد، زیرا اقامت دائم اغلب بر اساس شغل یا صنعت افراد اعطا می‌شود. این موضوع مستقیماً با رفع کمبود نیروی کار در صنایع و مناطق خاص مرتبط است.
مزایای نرخ ماندگاری بالا عبارتند از:
کارایی بیشتر برای کارفرمایان و کارگران: کاهش هزینه‌ها و زمان صرف شده برای آموزش مجدد.
ثبات شغلی در صنایع حیاتی: مانند بهداشت و خدمات اجتماعی که به نیروی کار ماهر نیاز دارند.
نرخ ماندگاری پایین می‌تواند نشان‌دهنده مشکلاتی مانند عدم رضایت شغلی، شرایط کاری نامناسب یا دستمزد پایین باشد.
چرا کارگران صنعت خود را تغییر می‌دهند؟
عوامل متعددی می‌توانند باعث شوند کارگران خارجی موقت پس از دریافت اقامت دائم صنعت خود را تغییر دهند:
سطح دستمزد: کارگران ممکن است به دنبال مشاغل با درآمد بالاتر باشند.
شرایط کاری: شرایط کاری نامناسب می‌تواند عامل ترک صنعت باشد.
ثبات شغلی: صنایعی که ثبات کمتری دارند (مانند مشاغل فصلی) نرخ ترک شغل بالاتری دارند.
نیازهای مهارتی: برخی صنایع ممکن است فرصت‌های پیشرفت شغلی یا مهارتی کمتری ارائه دهند.
نتیجه‌گیری
این مطالعه نشان می‌دهد که صنایع مختلف نرخ ماندگاری متفاوتی برای کارگران خارجی موقت دارند. صنایعی مانند بهداشت و خدمات اجتماعی و خدمات عمومی (Utilities) توانسته‌اند نرخ ماندگاری بالایی را ثبت کنند، در حالی که صنایعی مانند مدیریت شرکت‌ها و املاک با چالش‌های جدی در حفظ نیروی کار مواجه هستند.
برای بهبود نرخ ماندگاری، کارفرمایان و سیاست‌گذاران باید روی بهبود شرایط کاری، افزایش دستمزدها و ارائه فرصت‌های رشد تمرکز کنند تا از مزایای نیروی کار مهاجر به حداکثر استفاده برسند.
